İlker ŞİMŞEK yazdı, Umut etmek ve gelecek…

İnsanların hayatını şekillendiren tek şey,  beklentileri ve umutlarıdır. Öyle önemli bir yere sahiptir ki beklentilerimiz. Mesleğimizi belirler, evlilik tercihimizi belirler. Çocuk sayımızı belirler. Kimlerle dost kimlerle düşman olacağımızı belirler. Siyasi kimliğimize, dini eğilimlerimize yön verir. Ve bir bakmışsın ki beklentilerin senin kişiliğin haline gelivermiş.

Konulan hedefler belli olduktan sonra umut çağı başlar insan ruhunda. Hedefler ne kadar büyürse umutlar  o kadar küçülür. Hırslarımız büyür, dizginlenemez olur. Hırslarımız, şekil vermeye  başlar hayatımıza. Sonra, kan ter içinde kalırız, koşmaktan. Harap bitap düşeriz farkında olmadan. Adına hayat deriz bu koşuşturmanın. Yaşam zannederiz, başarı ve hırsın kölesi olmayı.

Ve gonk sesi duyulduğunda herkes aynı noktada hizaya dizilmiştir. Ne bir adım geri , ne de bir adım ileri. Tüm biriktirdiklerimiz toplanır, oyun kurucuların sinsi gölgesinde. Sadece  ve sadece küresel sermayeye hizmet ettiğimizi belki çok azımız anlayabilir gözlerini yumarken.

Kırıp döktüklerimiz, kırdığımız kalpler, kin ve nefret yumağı kalır ardımızda. Yapmacık ‘’Helal  Ediyoruz ‘’  cümlesi  dökerler ardımızdan.

Oysa öyle mi yaşamak. Bir çiçeği koklamak, bir yetimin gözlerine bakmak. Bir akşam üstü denizin tuzlu kokusunu  ciğerlerine çekmek, Selamlaşmak , içten bir gülümseme. Menfaatsiz sevmek. Sevilmek. Ağlayabilmek ruhun kabardığında.

Şöyle bir düşünün, sevdiğiniz bir arkadaşınızla bir fincan kahve içmeyeli ne kadar oldu. Çoktandır görmediğimiz ne çok akrabamız vardır. Her şeyden önemlisi, sadece  istediğimiz için yapabildiğimiz  ne var?

Şöyle bir arkamıza yaslanıp düşünelim dostlar. Bu telaş ne? Bu karmaşa bizi nereye götürüyor. Kaç ömrümüz var bize hediye edilen. Kazası ve tekrarı var mı ki yaşamın. Ve en önemlisi ne kadar mutluyuz.

NIETZSCHE’ nin dediği gibi…  Zafer, istediği için yapabilenlerin çocuğudur.